bu dünya kimseye kalmaz

İsmail ÇOBAN'dan Güzel Bir Şiir..

BU DÜNYA KİMSEYE KALMAZ ARKADAŞ

Dünya için değmez tasa ile gam,

Hani Fatih, Sinan, Sultan Süleyman?

Kulu kurtaracak yalnızca iman,

Bu dünya kimseye kalmaz arkadaş.

Hani Ebu Cehil, nerde Firavun?

Leyla için çölde kavruldu Mecnun.

Her bir sözü derstir aşık Yunusun,

Bu dünya kimseye kalmaz arkadaş.

Hani ulemalar, nerde alimler?

Dünyayı ateşe veren zalimler.

Helak oldu bir çok asi kavimler,

Bu dünya kimseye kalmaz arkadaş.

Altın işlemeli kaftan giyenler,

Bu dünyada yalnız ‘’benim’’ diyenler,

Nerde altın tastan yemek yiyenler?

Bu dünya kimseye kalmaz arkadaş.

Arzu için yandı tutuştu Kamber,

İster ermiş olsun ister peygamber,

Tarihe gömüldü çok efsaneler,

Bu dünya kimseye kalmaz arkadaş.

Hani garibanı hakir görenler?

Fakirin sırtından çorap örenler,

Nerde saraylarda sefa sürenler?

Bu dünya kimseye kalmaz arkadaş.

Şirin için Ferhat dağları deler,

Hani Karun? nerde o hazineler?

Neyi götürdüler kabre beraber?

Bu dünya kimseye kalmaz arkadaş.

Nerde dünyayı yutmak isteyen Hitler?

Çanakkalede destan yazan yiğitler,

Vatan için canını veren şahitler,

Bu dünya kimseye kalmıyor kardaş.

Adım İsmaildir soyadım Çoban,

Hani dedem? Nerde rahmetlik babam?

Bundan ibret alır her aklı olan,

Bu dünya bana da kalmaz arkadaş.

Acizane Kul İsmail...   

Etiket : çakıllıdan şiirler , şiirler , çakıllı şiir , ismail çoban şiirler