sevgili peygamberim

Saygıdeğer büyüğümüz İsmail Çoban'dan bir güzel şiir daha..

SEVGİLİ PEYGAMBERİM

Selam sana salat sana gül kokulu amberim,

Seni nasıl methedem Sevgili Peygamberim.

Alemleri sardı nur, dünyaya geldiğin gün,

Sırtına vurmuştu ‘’Rab’’ peygamberlik mühürün.

Amine hatun anne, duymadı sancı acı,

Saf saf oldu melekler, sana oldu duacı.

Dünyaya geldiğin gün tek tek yıkıldı putlar,

Senin doğum anını bütün melekler kutlar.

Tüm dünyada görüldü çeşit çeşit alamet,

Daha anne karnında öksüz kaldı Muhammed.

Dalga dalga yayıldı alemlere rahmetin,

Biz ümmetin görmedik o çektiğin zahmetin.

Rabbim adını koydu ‘ O Habibim ‘ diyerek,

Veysel karani olsam o hırkanı giyerek.

İslamı yaymak için çektin bin türlü çile,

Senin için ağladı hurma ağacı bile.

Hicrette ilk mekanın oldu o Hira dağı,

Rabbim seni korudu örümcek ördü ağı.

Burak ile giderken selam durdu melekler,

Yürü ey büyük Resul, Rabbin bak seni bekler.

Sen dünyaya sığmadın çıktın göğe ve arşa,

Ümmetinin kalbinde kıyamete dek yaşa.

Saldırır ebu Cehil taş kalpleri mühürlü,

Sana giden yolları bulamadım bir türlü.

Emanettir bizlere en büyük İslamı Din,

Ne istersin dedi Rab? Dedin benim ümmetim.

Bizler tam layıkıyla olamadık ümmetin,

Yaşantımızda azdır bıraktığın sünnetin.

Salat’ü selam olsun ümmetinden sana hep,

Senin methine yetmez ne kağıt ne mürekkep.

Sana olan aşkıma nerde derman bulayım,

Bilal Habeşi gibi kulun kölen olayım.

Acizane bir kulum benden bu kadar derim,

Bizlere şefaat et Sevgili Peygamberim.